Φοβάμαι..

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί,λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι,φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

Μανώλης Αναγνωστάκης

Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αυγή.

υγ:δεν ημουν ποτε το καταλληλοτερο προσωπο για πολιτικες κουβεντες και ιδιως αυτη η σελιδα δε σκεφτηκα ποτε οτι θα φιλοξενουσε κατι τετοιο αλλα ηταν η πιο γρηγορη αναρτηση  κ χωρις σκεψη.αυτο το ποιημα καρφωμενο στη ψυχη.στα χειλη..

ΜΟΝΟ ΣΙΩΠΗ..........................

Γυρισμος??...

Μια ωρα τωρα,τουλαχιστον, χαζευω παλιες αναρτησεις δικες μου κ αλλων..λειπω ενα χρονο κ ισως να ξαναλειψω γιατι μπορει να μην εχω,ακομα,κατι να πω( ή να εχω τοσα,αλλα να μη βρισκουν διεξοδο)..σημερα ομως εχω μια αναγκη τεραστια να δω αν αυτα τα αγνωστα προσωπα ειναι εδω..αν και ποσο εχουν αλλαξει τα πραγματα σε αυτον τον κοσμο..νομιζω πως χρειαζομαι μια γνωμη απο ανθρωπους που δεν μπορουν παρα να ειναι αντικειμενικοι και να πουν την καθαρη τους αποψη χωρις δευτερες σκεψεις.το ενστικτο μου,βαραει καμπανακια.δε θυμαμαι ποτε ηταν η τελευταια φορα που το επαθα πια.ουτε αν στη συγκριση του "πεφτω μεσα ή οχι"κερδιζει το ναι ή το οχι..μπορει λανθασμενα λοιπον να θεωρω τα καμπανακια ασχημα,απο τη μεγαλη μου αναγκη να μην διαψευστω ξανα..

δε ξερω..

ειναι κανεις εδω??

Always on my mind...

Ξανα εδω...αισθανομαι κουραστικη και πληκτικη και μιζερη και βαρετη και..και..και..αλλα μονο εδω μπορω να μιλησω για αυτο..μονο εσυ οποιος και οπου κι αν εισαι ξερεις..μια φραση μου τρυπαει το μυαλο τελευταια..τη φοβομουν παντα τοσο και ομως τωρα μου συμβαινει..

"δε ζω..απλως υπαρχω!"η χρονια δεν τελειωσε καθολου ωραια και απο οτι αντιλαμβανομαι και αυτη χειροτερη ειναι!ειμαι πιο μονη μου απο ποτε...δεν εχω απο που και απο ποιον να πιαστω..τα επαγγελματικα ανυπαρκτα-αυτα που με ενδιαφερουν τουλαχιστον-και οσο για τα φιλικα..πονανε πολυ..παντα ενιωθα περηφανη που εχω φιλους λιγους και καλους απο τα χρονια του σχολειου..τωρα ψαχνω που εχω κανει λαθος και οι σχεσεις που νομιζα πως εχω δημιουργησει δεν ειναι αυτες που εχω..οι περισσοτεροι εξαφανιστηκαν και αυτοι που εμειναν σα να μεγαλωσαν αποτομα και τους ρουφηξε η ρουτινα και ο εαυτουλης τους!γιατι οι φιλιες και οι σχεσεις να ειναι τοσο ωραιες μονο στις ταινιες και τις σειρες?μια φιλη ηθελα παντα να ειναι το αλλο μου μισο και θα μου εφτανε..τωρα που χρειαζομαι καποιον να του εμπιστευτω το μυστικο μου οπως στα 15 μας χωρις να φοβαμαι και να βγει απο μεσα μου λειπουν ολοι..

ακομα δεν εχω καταλαβει τι ειναι αυτο που αισθανομαι για σενα και αυτο με παιδευει πιο πολυ!εχω αγκιστρωθει πανω σου επειδη ειμαστε μονοι ή σε ερωτευτηκα?ειναι ολα στο μυαλο μου?σε εχω εξιδανικευσει μεσα μου και σε βλεπω τοσο τελειο?τοσα χρονια φιλιας και δεν το εβλεπα?τα εχω πονταρει ολα σε εσενα μετα απο τα χαστουκια που εχω φαει..φοβαμαι να σε χασω αλλα σκαω που δεν εισαι στη ζωη μου οσο και οπως θα ηθελα..ζηλευω στην ιδεα οτι καποια στιγμη θα σε δω με αλλη..ζηλευω οταν μιλας για καποια που σου αρεσει..ζηλευω που δε συναντιομαστε καθε μερα και σε εχουν αλλοι φιλοι πιο πολυ απο εμενα..σε σκεφτομαι συνεχεια και πλαθω ιστοριες..νομιζω πως σε βλεπω συνεχως..την τελευταια φορα που νομιζα οτι σε ειδα ηταν σε μια ταβερνα..καποιος σου εμοιαζε και ειχε στην αγκαλια του μια κοπελα..η καρδια μου κοντευε να σπασει μεχρι να καταλαβω οτι δεν ησουν εσυ.. και να προσπαθω να μη με καταλαβουν κιολας!μου φαινομαι πολυ αστεια..καλυτερα γελοια!!δε γινεται να την εχω πατησει μαζι σου..οχι τωρα!δε ξερω πως να αντιδρασω..δεν παιρνω ρισκο να σε χασω λεγοντας σου κατι,αλλα απο την αλλη ειναι σα να σε κοροιδευω.και εσενα και ολους..αν εμενα το φιλικο εχει εξελιχθει σε κατι παραπανω τι γινεται?κι εσυ δε με βοηθας γαμωτο..στον κοσμο σου..ξερω οτι ουτε το φανταζεσαι..κι εγω να παρακαλαω να με ξαναδεις οπως τοτε στο σχολειο αν ελεγες αληθεια..μονο να χειροτερευεις την κατασταση ξερεις-αθελα σου βεβαια-να με κοιτας,να με αγγιζεις,να παιζεις..οπως δυο φιλοι αντιθετου φυλλου..οπως τοσα χρονια!να χανεσαι για μερες να με σκας,να περιμενω πανω στο τηλεφωνο να φερομαι παραξενα για μια απλη φιλη που απλα εχει καιρο να σε δει και οταν σε συνανταω να τα ξεχναω ολα και να με κανεις χωμα,να χανω τις αντιστασεις μου.ειμαι σχεδον βεβαιη οτι καρφωνομαι αλλα παριστανεις πως δεν καταλαβαινεις!

somebody help!!

η μερα που εφυγε μου φορτωσε ενα χρονο στην πλατη..και ξερεις ποια ηταν η ευχη μου σβηνοντας τα κερακια?δε θα την πω γιατι μαλλον θελω να βγει..αλλα το οτι σε ειχα διπλα μου εκεινη τη στιγμη και μου εδωσες το πρωτο φιλι ευχης δε μου εφτασε..γιατι δεν ηταν οπως το ηθελα..ουτε σε χορτασα!ποτε δε σε χορταινω πια..ειμαι κουβαρι..ποιος μπορει να ξερει τι ακριβως αισθανομαι?

Υ.Γ:ο αγαπημενος γκαραβελας τελειωσε πριν λιγο την εκπομπη του στον love με το μοναδικο τροπο που ξερει εδω και χρονια και με πεθαινει..

"καληνυχτα αθηνα,καληνυχτα πειραια,καληνυχτα και σε εσενα οπου κι αν βρισκεσαι..."

εναν ή δυο ανθρωπους καληνυχτιζα ετσι στη ζωη μου..

δεν περιμενα να ερθει η σειρα σου...

Κυμα...φαντασιας

Μερος:ενα απομονωμενο παγκακι καπου στο πασαλιμανι να κοιταει τη μανιασμενη θαλασσα..

Χρονος:ενα κρυο βραδακι,εχει πεσει ο ηλιος αλλα το χρωμα ειναι ακομα μαγικο στον ουρανο και στα κυματα...

(το αγορι και το κοριτσι μιλουν,γελανε,κοιταζονται και γαληνευουν ατενιζοντας το απειρο που προσφερει η νυχτα και το νερο!που και που ενα χαδι,μια αγκαλια.το κοριτσι καθεται οκλαδων και εχει γυρει διακριτικα προς το μερος του..το αγορι καθεται κανονικα με το ενα χερι του απλωμενο στην πλατη του παγκακιου προς το μερος της)

........................................................

εκεινος:(εισπραττοντας ολη την αγαπη που ξεχειλιζει το βλεμμα της,αν και εκεινη  παλευει για το αντιθετο) να σε ρωτησω κατι?

εκεινη:για να ακουσω?

εκεινος:δεν ενιωσες ποτε κατι παραπανω για μενα?δε με ηθελες ποτε?

εκεινη:ειναι η δευτερη φορα που με ρωτας,το ξερεις?γιατι?

εκεινος:απλα ρωταω..δε με ειδες ποτε αλλιως?ουτε για λιγο?

εκεινη:δε μου εχει συμβει μεχρι στιγμης..αν ερθει αυτη η μερα θα το καταλαβεις!

εκεινος:ααα!ναι?(ενα πονηρο του βλεμμα και ενα χαμογελο τη φερνει σε μεγαλυτερη αμηχανια)

εκεινη:(κομπιαζοντας)ναι..πρωτα απ'ολα εεε θα σταματησω να σε κοιταω στα ματια.γιατι θα καρφωθω..και δευτερον θα σταματησω τα πειραγματα,τις συναντησεις και τα πολλα τετ-α-τετ..

εκεινος:μαλιστα καταλαβα..

εκεινη:αληθεια δε θα σε τρομαζε αυτο?δε θα ετρεχες μακρια αν σου ελεγα οτι δε σε βλεπω πια φιλικα?δε θα χαλαγε η φιλια μας,αυτο,που εχουμε τωρα?ξερεις οτι δε το ρισκαρω αυτο!!(τα ματια της ειναι γεματα απο φοβο,ερωτα,αγαπη,ανασφαλεια,απορια..)

εκεινος:μπορει και να μην τρομαζα..μπορει να περιμενω να με δεις αλλιως και να το θελω..

εκεινη:συγγνωμη,τι μου λες τωρα?

εκεινος:τι σου λεω?(-για πρωτη φορα κανει κατι τελειως εξω απο αυτον-την πλησιαζει και την χαιδευει στο προσωπο αλλα οχι οπως συνηθιζε..)εε?τι σου λεω?

εκεινη:(στο δικο του πλησιασμα,μενει ακουνητη και παγωμενη..σταματαει μεχρι και την αναπνοη της για να μην τον διωξει απο κοντα της)ελα τωρα..αντε.. σταματα!

εκεινος:τι να σταματησω?(περναει το ενα του ποδι απο την αλλη πλευρα και την τραβαει στην αγκαλια του)κανω λαθος?

εκεινη:(χωμενη μεσα στα χερια του καθε αντισταση της εχει χαθει..και τα λογια βγαινουν με δυσκολια)γιατι το κανεις αυτο τωρα?

εκεινος:(χαμογελαει)γιατι το θελουμε πολυ καιρο..

(την φιλαει,εκεινη τραβιεται μολις την αγγιξει με τα χειλια του)

εκεινος:γιατι φοβασαι μωρο μου?

εκεινη:πως με ειπες?

εκεινος:μωρο ΜΟΥ!εγω ξερω καιρο τωρα πως μας συμβαινει το ιδιο..επιτελους το μαθαινεις και εσυ!δε χρειαζεται να κρυβομαστε αλλο..κανω καπου λαθος?

εκεινη:(ακομα δεν εχει καταλαβει αν ζει ονειρο)μου λες αληθεια?

εκεινος:(γελαει)αληθεια βρε φατσουλα μου..αληθεια..που με κοιτας με γουρλωμενα ματια..

σου εχω πει ποτε αλλα απο αυτα που πιστευω?

εκεινη:οχι ποτε..(ορμαει και τον παιρνει αγκαλια,ανακουφισμενη σχεδον απο ολη την ενταση)

εκεινος:μπα μπα..τι εγινε?ξαφνικα μας ερωτευτηκατε κυρια μου?

εκεινη:ελα μωρε..δε θελω" να παω και να μου βγει και σε κακο" μαζι σου..δεν καταλαβαινεις?

εκεινος:(διασκεδαζοντας που τη βλεπει να τα εχει ακομα χαμενα)πλακα σου κανω ηρεμησε..ξερω..ουτε εγω θελω να χαθουμε..αλλωστε ξερεις οτι δεν εχει πετυχει η πρωτη δοκιμη μου..εμεις θα το παλεψουμε ως εκει που δεν παει και παραπανω..στο ορκιζομαι!

εκεινη:τωρα ετσι κι αλλιως ειναι αργα να κανω πισω,τουλαχιστον εγω.δεν με αφησες να κρυβομαι αλλο!

εκεινος:αργησαμε πολυ αλλα τωρα ειμαστε εδω και σε εχω δικια μου..

εκεινη:σσσςςςς μη μιλας λιγο..(κλεινει τα ματια της και τον αγγιζει στο προσωπο σα να θελει να το αποτυπωσει στο μυαλο της.τα ανοιγει και τον κοιταει χωρις να φοβαται πια)

εκεινος:(χαμηλοφωνα και με ολη τη σημασια που εχει αυτη η λεξη)Σ'ΑΓΑΠΑΩ!

εκεινη:(βουρκωμενη)κι εγω Σ'ΑΓΑΠΑΩ πολυ.

(εκεινος της φιλαει το δακρυ που κυλα)

εκεινη:το περιμενα πολυ αυτο...

εκεινος:το ξερω..αλλα πες το επιτελους να το ακουσω και εγω.

εκεινη:ΜΩΡΟ ΜΟΥ,ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ..

εκεινος:ετσι...

(την φιλαει και την σφιγγει οσο δεν παει.οι καρδιες τους χτυπανε τοσο δυνατα που σχεδον φαινεται απο τα ρουχα τους.κανεις δεν αισθανεται κρυο.εχουν γινει ενα..)

εκεινος της ψιθυριζει το πιο γλυκο τραγουδι που της ειπε ποτε...

εκεινη τυλιγεται μεσα στα χερια του σφιχτα για να νιωθει την ανασα του στο λαιμο της και τη φωνη του στο αυτι της...

ΥΓ:το μερος μπορει να αλλαξει..ας πουμε ενα στενο στην στολισμενη αθηνα αμεσως μετα απο μια εκπληκτικη παρασταση..ή ενα μισοσκοτεινο τραπεζακι στο balux home edition με ωραια χαλαρωτικη μουσικη..

ΥΓ:η ιστορια φανταστικη,τα προσωπα πραγματικα,η ευχη μου...ευνοητη!

Take my breath away...

Δε ξερω γιατι κανω αυτην την αναρτηση..θελω εδω και καιρο να γραψω πολλα αφου δε μπορω να τα πω..αλλα ουτε αυτο μου βγαινει..καθε μερα ειμαι εδω αλλα κατι κραταει τα παντα εγκλωβισμενα μεσα μου..αισθανομαι πολυ μονη μου αυτον τον καιρο..κοιταζω γυρω μου και δε βρισκω ουτε εναν που βλεποντας με να υποπτευεται εστω, οτι δεν ειμαι και στα καλυτερα μου ή να ξερω οτι θα με καταλαβει αν του μιλησω..ασχημη περιοδος δυστυχως..ολα ειναι θολα στο μυαλο μου-που λεει και ο κοτσιρας-και για ολα νομιζω πως φταιω εγω..μαλλον εχω κανει πολλα λαθη..δε μπορω να βρω τροπο να δειχνω αυτα που νιωθω..φοβαμαι..
τελικα ουτε η αναρτηση βοηθαει!!αστο..

υ.γ:σημερα ομως εσυ εστω και για λιγο με ηρεμησες..μονο που σε ειδα και με κοιταξες!!

Δε μπορω να σε κοιταζω και στα λογια να μη βαζω....σ'αγαπω...(2)

                                                                                          Επανερχομαι στο ιδιο θεμα...

δε ξερω πια τι ειναι καλυτερο!!να σε βλεπω ή να αποτραβηχτω για οσο χρειαζεται? δε μπορω να μη σε βλεπω γιατι σε σκεφτομαι καθε δευτερολεπτο οταν ειμαι μακρια σου και δε θελω να σου βαλω και υποψιες-που μαλλον δυσκολα θα σου μπουν-αλλα απο την αλλη καθε φορα που βρισκομαστε γινομαι χωμα!!με το που χωριζομαστε θελω να βρω αφορμη να μη σε αφησω να φυγεις και μετα κυκλοφορω με το κινητο αγκαλια..ποναει ολο μου το σωμα απο την απουσια σου και δε με χωραει ο τοπος..εχω τη φωνη σου στα αυτια μου συνεχως..σημερα στη δουλεια δε μπορουσα να ησυχασω..δε περνουσε η ωρα..και τωρα σκεφτομαι οτι δε θελω να ξημερωσει και να ξαναπαω χωρις να σε εχω δει εστω για λιγο..η χθεσινη βολτα μου εκανε παλι ζημια!!δε μπορω να πιστεψω πως την επαθα ετσι μαζι σου..δε γινεται να το εξηγησω!μα καλα γιατι δεν βλεπεις πως με αφοπλιζεις,με ακινητοποιεις με τον τροπο που με κοιταζεις,που μου γελας,που μου κλεινεις το ματι και τραγουδας,που με αγγιζεις και μου μιλας...πωπω θα σκασω..πρεπει επειγοντως να τσιριξω...σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,
σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,
σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,

σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,

σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,
σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,

σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,
σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω,σ'αγαπαω..

γιατι??????τι θα κανω????????????

φυσηξε ερωτας βοριας μεσα στα φυλλα της καρδιας
κι ολα τα αλλαζω και ζειμπεκικο χορευω
φυσηξε ερωτας βοριας αποψε παω οπου με πας
και σε γυρευω!!!
που λενε και οι ζιγκ-ζαγκ

 ελπιζω να εγραψες καλα σημερα και να ξεκουραστεις κρασακι  μου...

 



                                                                                     

ο αποκλεισμος εθρεψε τον ερωτα...

Το περιμενω πως και πως απο τοτε που ολα ηταν σε πολυ αρχικο σταδιο.απο τον περασμενο δεκεμβριο ανυπομονω να περασει ο καιρος να δειξει επιτελους η τηλεοραση την πιο υπεροχη παραγωγη της.και αυτο γιατι δεν ειναι ενα απλο σηριαλ αλλα ενας υμνος στη ζωη..ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ!για εμενα απο τοτε που πρωτο εμαθα παρασκηνιακα μυστικα και ποσο παλευουν ολοι για αυτο ηταν δεδομενο πως το φετινο χειμωνα αυτο που θα παρακολουθησουμε θα ειναι ο,τι πιο μαγικο συνεβη απο τοτε που ξεκινησε η tv..σημερα λοιπον επιβεβαιωθηκα με ενα trailer που με εκανε να κρατησω την αναπνοη μου μεχρι να τελειωσει..τα λογια ειναι περιττα αρκει αυτο...

ΣΤΗ ΖΩΗ ΔΕ ΜΕΤΡΑΕΙ ΠΟΣΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΠΑΙΡΝΕΙΣ.

ΑΛΛΑ ΠΟΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΤΙΜΕΣ...

ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΟΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ.