ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ!

Ξεκινάμε ανάλαφροι καθώς η γύρη που ταξιδεύει στον άνεμο

Γρήγορα πέφτουμε στο χώμα ρίχνουμε ρίζες,

ρίχνουμε κλαδιά

γινόμαστε δέντρα που διψούν ουρανό

κι όλο αρπαζόμαστε με δύναμη απ' τη γη

Μας βρίσκουν τ' ατέλειωτα καλοκαίρια

τα μεγάλα κάματα.

Οι άνεμοι, τα νερά παίρνουν τα φύλλα μας.

Αργότερα πλακώνουν οι βαριές συννεφιές

μας τυραννούν οι χειμώνες κι οι καταιγίδες

Μα πάντα αντιστεκόμαστε,ορθωνόμαστε

πάντα ντυνόμαστε με νέο φύλλωμα

Ωσότου, φτάνει ένας άνεμος παράξενος

-κανείς δε ξέρει πότε κι από που ξεκινά-

μας ρίχνει κάτωμ' όλες μας τις ρίζες στον αέρα.

Για λίγο ακόμα μες στη φυλλωσιά μας κάθεται κρυμμένο

-να πει μια τρίλια του στη νύχτα που έρχεται-ένα πουλί.
μελισσανθη...

ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ!
Κανείς δεν ξέρει την αληθινή ιστορία του Νάρκισσου

Ονειρευόταν την ομορφιά

Κι έσκυβε πάνω απ' το νερό

Να την γνωρίσει στο πρόσωπό του

Εβλεπε φύλλα κι ανταύγειες

Εναν ανάστροφο, υδάτινο ουρανό

Σκιές και λάμψεις απατηλές

Κι ονειρευόταν πάντα.Κάποτε τρόμαξε τόσο

Σαν είδε την ανάστροφή του εικόνα- μέσα σε κύκλο κλειστό

Βλέμμα ακίνητο, παγωμένο

Στο θάνατο δοσμένο, πρόσωπο παραμορφωμένο,

φαγωμένο από τη σήψη

Τον λύγισε τόσο βαθιά η απελπισία

Που πνίγηκε μες στο νερό

Σαν φάνηκε το απελπισμένο πρόσωπό του

Στο θάνατο ήτανε πράγματι ωραίο

Αλλιώτικα ζωντανό.

Γιατί όπως στα όνειρα και στους μύθους

Ολα μπορεί να κρύβουν μια διπλή σημασία

-κι ο θάνατος να σημαίνει ζωή-

Μες στην ψυχή μας, όπως στην ψυχή του κόσμου

Ολα καθρεφτίζονται ανάστροφα

Καθώς το δέντρο στο ποτάμι.
μελισσανθη...