...............................

ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ...

Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου

Θα βάλω πόρτες μ' αλυσίδες και παγώνια

Και μες στη θάλασσα θα ρίξω το κρεβάτι μου

γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια

Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια

γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια

Ξυπνώ μεσάνυχτα κι ανοίγω το παράθυρο

κι αυτό που κάνω ποιος σου το' πε αδυναμία

Που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο

και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία

Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια

γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια...

Τι μας εγραψε η "μοιρα" ποιος το ξερει?...

Ματια μου μεγαλα,ματια μελαγχολικα-που λεει και η αγαπημενη μας-κι αλλοι στιχοι εχουν στοιχειωσει το μυαλο.."ολα επρεπε να'ρθουνε καθως ηρθαν...ετσι οπως εχωριζαμε τα βραδια, για παντα να χαθουνε τοσοι φιλοι...ολα επρεπε να γινουν. μονο η νυχτα δεν επρεπε γλυκια ετσι τωρα να 'ναι, να παιζουνε τ' αστερια εκει σαν ματια και σαν να μου γελανε... "(καρυωτακης)...ξερεις ο μονος λογος που γνωρισα και αγαπησα καποιες φορες αυτον τον ποιητη ηταν δυο καταγαλανες θαλασσες που καποτε με κοιτουσαν μεσα στα ματια...αυτην την εικονα εχω παντα οταν τον διαβαζω...δε ξερω τι να σου πω για να μην καταντησω γραφικη...περασα μονο να σου αφησω μια συγγνωμη για το χθεσινο μου ξεσπασμα..για τουτη την τρικυμια που ταραξε το ταξιδι μας..εδω ομως ειναι το καταφυγιο μου και θελω να σου μιλαω για πολλα..θα ηθελα να το κανω αλλιως..καποιος ομως σε παραμυθιασε κ βιαστηκες πολυ να φυγεις..κακο timing που λενε..βεβαια υποθετω θα με καταλαβαινες...αυτο που ποτε δε θα μαθω αν και θα ηθελα παρα πολυ ειναι ποια θα ηταν τα λογια σου...η "συμβουλη"σου..πως θα ηταν η αγκαλια σου και η χροια της φωνης σου οσο θα σου ελεγα ολα οσα εγιναν...το αγγιγμα σου,το βλεμμα σου..πιστευω βαθεια πως θα καταφερνες να με ηρεμησεις..λιγοι εχουν τετοια επιδραση πανω μου...και τι ειρωνεια ε?δεν ειχα ουτε εναν πλαι μου...οταν καταφερνω να σκεφτω τι ειπωθηκε,αμεσως ερχομαι κοντα σου και λεω..πως θα αντιδρουσες εσυ αραγε?ειπα και στη Ν. χθες..εχω πολλους λογους να μην ειμαι καλα αυτην την μεταβατικη περιοδο..δεν εχω τη ζωη που ονειρευομαι και επειδη ειμαι σιγουρη πως θα μου ελεγες:"τοτε αλλαξε την και κανε οτι σε γεμιζει..οτι λεει η καρδια σου.."πρεπει να βρω τροπους να το κανω..αλλα ολο αυτο ειναι απο μονο του ψυχοφθορο..και το τελευταιο γεγονος με τσακισε...με εφερε πισω..και δε θελω και πολυ να μου φορτωσω λαθη και να μου καταλογισω ευθυνες...

ααα!ναι εχεις δικιο..υπαρχει και το αλλο που λεει:"αν ειναι να'ρθει θε να΄ρθει ..κλειστα ολα να΄ναι...αν ειναι να΄ρθει θε να'ρθει αλλιως θα προσπερασει..δεν οφελει να καρτερας ορθιος στην πορτα του σπιτιου..."(ουρανης)

δεν εχω αποφασισει αν συμφωνω με τα παντα σε αυτο το λατρεμενο ποιημα...ακομα..

υπνος να'ρθει στα ματια σου και στη καρδια σου ειρηνη..

φωτεινο μου γελιο..

Τι σου χρωσταω ρε?λυπαμαι...

Ξερεις κατι ρε?εισαι ελεεινος ειλικρινα...18 χρονια,απο το νηπιαγωγειο να σε εχω σαν αδερφο...να δεχομαι τις παραξενιες σου και τα κομπλεξ σου και να στα συγχωρω ολα..να μην τα ξεχνω αλλα να μην στα χτυπαω ποτε..να τα δεχομαι επειδη μεγαλωσαμε παρεακι,εμεις οι 4...να λεω ετσι ΕΙΝΑΙ.. ουτε εσυ εισαι τελεια...δε μου αρεσει να βγαζω ανθρωπους απο τη ζωη μου γιατι δεν τους βαζω ευκολα...και εισαι τοσο...τοσο...χυδαιος που με αναγκαζεις με τετοιο τροπο να το κανω..δε σεβαστηκες τιποτα,δεν εκτιμησες τιποτα και οτι περασαμε δεν ειχε σημασια για εσενα..δεν καταλαβες τιποτα τοσα χρονια..δεν αφησες χαραμαδα ουτε χαρη στη σχεση που εχουν οι οικογενειες μας μετα απο τοσα χρονια...τα σπιτια που μεγαλωσαμε...τιποτα..δε ξερω αν ποτε θα στα πω αυτα αλλα εχω φτασει σε τετοιο σημειο που αν δεν ουρλιαξω θα σκασω και επειδη ειναι ξημερωματα πρεπει να βρω εναλλακτικη...δεν καταλαβα και δε θυμαμαι πως ξεκινησαν ολα..ομως αν το λαθος ηταν δικο μου επρεπε να μου το πεις..εγω ηρθα και σου λεω προσεχε κανεις αυτο..και μου λες δεν το καταλαβα..νομιζα..μου ειπαν..και σου λεω ωραια αλλα δεν ισχυουν και προχωρησαμε..απο τοτε μου εχωσες την αμφιβολια..εδω και 2 χρονια..οτι και που τα ειπαμε δεν τα καταλαβες..ενιωθα οτι η φιλια δε σημαινει και για τους 2 το ιδιο..εσυ ηθελες κολλητους αυτους που ησουν καθε μερα μαζι..εγω ηθελα οι φιλοι μου να με υποστηριζουν κ οταν ακουν κατι ασχημο να με υπερασπιζονται και ειδικα οταν δεν ειμαι μπροστα οχι να συμφωνουν και να λενε μαλλον ετσι ειναι για να μου το λενε...μεγαλωσαμε μαζι βρε μαλακα...τι αλλο θες για να με μαθεις?αλλα δεν ειπα και δε σου εδειξα τιποτα..σου ειχα ξεκαθαρισει απο την αρχη...εγω με αυτους δε θελω να ειμαι φιλη..στη παρεα ενταξει αφου ειστε και εσεις να κανουμε χαβαλε αλλα μεχρι εκει..δε σου επεβαλα κατι..πριν κατι μηνες παλι το ιδιο σκηνικο...εσυ παλι "θυμα" αλλης "φιλης" σου που σε τραβηξε γιατι εχει προβληματα μαζι μας..λες και εσυ δεν εχεις μυαλο..και οτι σου λενε κανεις..εσυ ποτε δεν εκανες και δεν ελεγες τιποτα και σε εβαζαν οι αλλοι στη μεση και δεν το αντεχες ε?καυμενακι μου..να σε λυπηθουμε κιολας...ειπαμε να βρεθουμε για δευτερη φορα να το λυσουμε το θεματακι της φιλης σου...μετα απο το σκηνικο στο σπιτι της που υποτιθεται σε αναγκασαν να μη μας το πεις και να μας πεις ξανα ψεμματα και αισθανοσουν και τυψεις..και αντι να εμφανιστειτε σαν ωριμοι ανθρωποι η μια εξαφανιζεται για δευτερη φορα και την ψαχνουμε μεχρι τις 3 το ξημερωμα και εσυ δε μπορεις να αναβαλεις ενα γαμωκαφε-να οι δικες σου προτεραιοτητες που πιπιλαγες σα καραμελα- γιατι ειχες κανονισει και μας ερχεσαι -αφου μας εχει οδηγησει στην παρανοια με το στιλακι το "χαλαρωσε,καποια στιγμη θα τα πουμε ωωω"-στις 2 το χαραμα και λες απαθεστατα "ε,πως κανετε ετσι..δεν ηρθα?"τι λες ρε γελοιε?συγγνωμη που επινες καφε απο τις 9 και μας εκανες την τιμη..και το κανουμε γαργαρα και καθομαστε..σου λεμε η φιλη σου κανει παλι την παπια και εσυ,ο "κολλητος" της που δεν εχεις προβλημα μαζι της τη θαβεις κανονικοτατα και λες"παλι?,μα τι μαλακο που ειναι..και της ειπα πηγαινε..μην κανεις τα ιδια"θυμαμαι που ειμαστε τρεις κοπελες σε κατασταση σοκ..να μη ξερουμε αν πρεπει να φωναξουμε,να κλαψουμε ή να γελασουμε με τις μικροτητες σας..εκεινη τη νυχτα σου ειπα να πας και να της πεις καποια πραγματα και οτι θελω να μαθω την απαντηση της -αφου δε θελει να μας τη δωσει προσωπο με προσωπο-και να ερθεις να μου πεις ο,τι θα λεγατε..επειδη ποτε δεν της εδωσα το δικαιωμα να με δουλευει και να με κοροιδευει μεσα στα μουτρα μου με τον καθενα λες και εγω ειμαι 5 χρονων και δε θα μαθω τα ψεμματα της..δεν ειχες την ελαχιστη ευγενεια-μετα απο τοσα χρονια-να ερθεις και να μου πεις εγινε αυτο και αυτο...το αφηνουμε στην ακρη και αποφασιζουμε οτι ισως ειναι καλυτερο για να μη χασουμε τελειως τη μπαλα να αραιωσουμε...να συναντιομαστε εμεις που κ που...χωρις τους παρατρεχαμενους...απο τον οκτωβριο που εγιναν ολα αυτα μεχρι χθες μαθαιναμε απο τη δηθεν παρεα σου..οτι το θαψιμο για μας καλα κρατει..και μαλιστα εσυ μας τα εχεις και μαζεμενα και πολυ θες να μας τα χωσεις...δε ξερεις τι υπομονη θελει να μη σε παρουμε τηλεφωνο και να σου πουμε μην τολμησεις να μας ξαναπιασεις στο στομα σου ή αν ειναι καντο σε εμας..αλλα τη βρηκαμε γιατι βλεπεις εγω ετρεμα μηπως μια μερα σβησω τα τηλεφωνα σου και κανω πως δε σε ξερω..η ηλιθια!!αληθεια γιατι οταν βρισκομασταν μας αγκαλιαζες και μας ελεγες οτι σου λειψαμε και ησουν μεσα στην καλη χαρα?μαλλον γιατι εισαι παντα ειλικρινης και τα λες στη μουρη του αλλου εε?ξεραμε οτι σημερα θα εφευγες φανταρος και παιρνεις και λες πεμπτη να σας δω...τελεσιγραφο..κοψτε το λαιμο σας δηλαδη και ελατε...ναι ρε οχι απλα πεισμωσα..μου ηρθε να τα σπασω ολα..και λεω οχι κοριτσια πηγαιντε εσεις..τοσες μερες τι θα κανει δηλαδη και εμεις δικαιουμαστε λιγες ωρες το απογευμα της πεμπτης?...ελα ομως που ολο αυτο επρεπε να τελειωνει γιατι ηταν αρρωστο και ηθελε μαχαιρι...κερδισα προσκληση για θεατρο εκεινο το βραδυ και πηγαμε με τις αλλες 2...σου το λεμε και αντι για 9 το παμε το ραντεβου σου στις 11.30..και ερχομαι κ εγω...και αφου μας εσπασες τα νευρα στα τηλεφωνα για το που ειμαστε,ερχομαστε και σε βλεπουμε με τα μουτρα στο πατωμα λες και σου σκοτωσαμε τη μανα...και λες εγω φευγω...χουνερια δηλαδη ε?να τσακιστουμε να ερθουμε για να παρεις την ικανοποιηση να μας αφησεις μολις ερθουμε..αληθεια τοσο κουρασμενος ησουν επειδη επινες καφεδες απο τις 12 το μεσημερι ή επειδη αγορασες 3 λουκετακια?δε ξαναμιλαμε...και χθες σου στελνει η μια απο εμας καλη θητεια και επειδη καταλαβαμε οτι κατι εχεις θα μιλησουμε με την πρωτη σου αδεια...και μας αποτελειωνεις με εναν ανανδρο μονολογο σε παραληρημα μεσω msn..."τετοιες ωρες τετοια λογια,ντροπη και μονο ντροπη...ποιες νομιζουμε οτι ειμαστε..επειδη πηγαμε θεατρο και δε βγηκαμε μαζι σου την καθορισμενη σου ωρα..οτι δε δεχεσαι να κανεις αλλο τον μαλακα γιατι μας εχεις πολλα μαζεμενα και δε μπαινεις στον κοπο να μας τα πεις γιατι σου ειπανε και οι αλλοι οτι δεν αξιζουμε...οτι ειμαστε ξεφτιλισμενες και τσουλες...πως σου κανουμε κακο και εσυ παντα διπλα σου εχεις ανθρωπους που σε αγαπανε(το παντα σου να σου θυμησω ειναι η παρεα που εκανες τα τελευταια 4 χρονια ε?γιατι πριν δεν ηθελες να βλεπεις ανθρωπο εκτος απο εμας..δεν ηθελες αλλα παιδια για παρεα))..-ειναι οι ιδιοι που σε εμας σε βριζουν να ξερεις-και δε μας θες αλλο...πως πρεπει να παρεις οσκαρ γιατι επαιζες πολυ καλα τον χαζο τοσο καιρο και ανεχοσουν πολλα απο εμας...και αλλα τετοια χαριτωμενα"οσο τα διαβαζω πραγματικα θελω να σκισω τη σαρκα μου και να βγαλω καθε αναμνηση απο εσενα...μισω εμενα επειδη παρολ'αυτα δε μπορω να μισησω εσενα...πενθω μονο τα μυστικα που σου εμπιστευτηκα και τις ατελειωτες ωρες που σου αφιερωσα...που κοντεψω να χασω ανθρωπους σημαντικους απο διπλα μου για να υποστηριξω εσενα και να παρω το μερος σου ξεροντας πως εχεις αδικο,μονο και μονο γιατι ηθελα να μη διαλυθουμε..επειδη σε αγαπουσα και αγαπουσα ολα οσα περασαμε..με σιχαινομαι γιατι θελω να στα πω και ξερω πως θα το μετανιωσω μετα γιατι ακομα πιστευω η βλαμμενη οτι κατι απο ολα αυτα μπορει να σε πληγωσει και απο την αλλη θα μετανιωσω ακομα κι αν σωπασω και δε μαθεις τιποτα...με εχεις φερει σε αδιεξοδο...ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΑ να τα ξαναπερασω αυτα..τα επαθα στα 17 και ειπα οχι παλι...και ερχεσαι εσυ να μου ξαναθυμησεις οσα παλευω να μη θυμαμαι με παλιες δικες μου παρεες..με ποιο δικαιωμα ρε ξεφτιλα..γιατι?γιατι με μισεις ετσι?γιατι?γιατι πρεπει εγω να αισθανομαι οπως οταν χωρισα...ηξερες πως για τους φιλους μου μπορω να τσακωθω με ολους και τωρα καθομαι και πινω και κλαιω και με πιανει αυτος ο πονοκεφαλος που θελω να σπασω το κεφαλι μου και ξαγρυπναω γιατι ξερω πως δε θα ξεπερασω ποτε ολα αυτα...αμφιβαλλω για εμενα..μου δημιουργεις αλλες τοσες ανασφαλειες..λεω πως εχεις δικιο..πως ειμαι κακια και τσουλα για να το λες..δε θελω να σκεφτομαι και δεν μπορω να το αποβαλω...ειχα την ΑΠΑΙΤΗΣΗ αν σε πληγωσω να ερθεις και να μου πεις"μωρη μαλακισμενη,γιατι το κανεις αυτο?"σε εμενα...στα μουτρα μου...δεν εκανες ποτε τιποτα...τον καλουλη παντα...διπροσωπε...δε σε θελω ρε στη ζωη μου...πλεον..γιατι μου φορτωνεις τη χειροτερη σου παρουσια για μια ζωη?γιατι πρεπει να εκνευριζομαι που θυμαμαι?δε μπορεις να φανταστεις ποσο αντιφατικα συναισθηματα εχω...σιγουρα εκανα κι εγω λαθη αλλα που ειναι η δικη σου η φιλια και η αγαπη ρε?στο να μας κουτσομπολευεις με τους νεους σου φιλους?ετσι δειχνεις εσυ σε καποιον οτι τον νοιαζεσαι και θες να ειστε καλα μαζι?δε ξερω τι να σου πω,ποσα να σου πω...για να ηρεμησω λιγο και να μην παθω τιποτα..γιατι ξερεις καλα οτι αυτα ειναι τα πιο τρανταχτα...εχεις ενα μαγικο τροπο να προκαλεις ασχημες καταστασεις..εαν πιασουμε τα μικροπραγματα με βλεπω να ερχομαι στο στρατοπεδο και να φωναζω αλλα δεν αξιζεις και τοση σημασια..βλεπεις εισαι τοσο ανεγκεφαλος που θα νομιζεις οτι εισαι καποιος και θα το παρεις και πανω σου και μετα θα λες οτι σε παρακαλαμε κιολας..τοση ωρα και ακομα ειμαι ταραγμενη ρε γαμωτο με τα "μυαλα" που κουβαλας...επειδη ξερω τι πιστευεις και τι θα λες απο δω κ απο κει..δεν παλευεσαι με τιποτα..η τρελα και η ηλιθιοτητα δε νικιεται δε λενε?εε..αυτο!!

θελω μονο να μου δωθει η ευκαιρια να σε κοιταξω και να σου πω"καταφερες να με κανεις να σιχαινομαι 18 χρονια της ζωης μου..τα καλυτερα μου..τις αναμνησεις μου..τις πρωτες μου εμπειριες στη ζωη..."κριμα...

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!!!!!!!ΚΑΛΗ ΘΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΖΩΗ!!!

Η αγαπη δεν κοιταζει με τα ματια αλλα με την ψυχη...

"Η αγαπη δεν κοιταζει με τα ματια αλλα με την ψυχη"ειχε πει πριν αιωνες ο shakespeare..""οποιος αγαπαει,τυφλωνεται γι'αυτον που αγαπα"ειχε πει ακομα πιο πριν ο πλατωνας..και ναι ειχαν δικιο για την πραγματικη αγαπη..χθες μια φιλη μου,μου εστειλε μια συγκινητικη ιστορια και δε μπορουσα να μη στην αφησω εδω να τη διαβασεις..υποθετω πως θα σε αγγιζε και ισως να ηταν η αφορμη για μια ωραια κουβεντουλα..ξερεις αυτες που προβληματιζεσαι και ψαχνεις απαντησεις για τους ανθρωπους και τον κοσμο που ζουμε..


Κάποτε ήταν ένα τυφλό κορίτσι που μισούσε τον εαυτό της επειδή ήταν τυφλή. Μισούσε τους πάντες εκτός από το αγόρι της. Ήταν πάντα δίπλα της. Έλεγε ότι αν κάποτε μπορούσε να δει…θα τον παντρευότανε!
Ήρθε η μέρα, όπου κάποιος δώρισε τα μάτια του σε αυτήν και από τότε μπορούσε να δει τα πάντα συμπεριλαμβανομένου και τον φίλο της. Το αγόρι της τη ρώτησε τότε ‘‘τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο…θα με παντρευτείς ; ’’ Το κορίτσι ξαφνιάστηκε όταν είδε ότι το αγόρι της ήταν τυφλό και αρνήθηκε να τον παντρευτεί. Το αγόρι, έφυγε με δάκρυα και αργότερα της έγραψε ένα γράμμα που έλεγε ‘‘ ΑΠΛΑ, ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.’’

Αυτό δείχνει πώς αλλάζει ο άνθρωπος όταν αλλάζουν οι συνθήκες. Λίγοι μόνο θυμούνται πώς ήταν η ζωή πριν και ποιος ήταν πάντοτε εκεί, δίπλα τους, στις πιο δύσκολες καταστάσεις.

ισως τελικα αυτο να ειναι το προβλημα και η πηγη "του κακου"..πολλες φορες ξεχναμε...δε θελω να το παθω αυτο..θα με βοηθησεις?εσυ δεν το επαθες ποτε!

να εισαι γαληνιος...

Κατι μεσα μας μενει ανικανοποιητο...

Νοσταλγια και μελαγχολια κι αποψε...να δυο ακομα αγαπημενες και δικες μου λεξεις..."ΠΕΝΘΩ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΩ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.."μου εχει κολλησει αυτος ο στιχος εδω και ωρα..

νοσταλγια,ψυχουλα μου,για εσενα..για εμενα για ολους εκεινους τους πρωταγωνιστες της εφηβειας..για δυο καταγαλανα ματια..και μελαγχολια για οσα εγιναν..μπορει και θλιψη..ισως να φταιει και το κρασακι αποψε...βλεπεις οσα συζητουσαμε με το μικρο παρεακι μου ηθελαν και το αναλογο ποτο για να ειπωθουν..κρασι λοιπον..κοκκινο,ζωντανη μουσικη-πως εγινε και ακουσα παλι ολα αυτα που σε θυμιζουν?μαλλον για να μη φυγεις λεπτο απο διπλα μου-και οταν οι εικονες και τα προσωπα βομβαρδιζαν το μυαλο μου οι απαραιτητες πλακες για να αποφορτιστει το κλιμα και να μην καταλαβουν ποσο με πονανε οι αναμνησεις...θυμαμαι πολυ γελιο αποψε..καποια στιγμη η φιλη μου με ρωτησε:"τον ζηλευες εσυ?" ,"ναι"της απαντησα.."ακομα τον ζηλευω"...."πως γινεται?"συνεχισε και αφου την κοιταξα χωρις να της απαντησω συμπληρωσε.."κι εγω νομιζω οτι θα τον ζηλευω αν χωρισουμε.."ηθελα να της πω "αν μια αγαπη διαρκει αδερφουλα,ειναι γιατι κατι μεσα μας μενει ανικανοποιητο..εσυ εισαι τυχερη"αλλα αρκεστηκα στο ποτηρακι με το βαλσαμο-ισως και να το παρακανα-..και ειναι αληθεια πητερ παν μου...ειναι φορες που ξεχναω τη χροια της φωνης του,το προσωπο του,το γελιο του και διαφορα αλλα ομως ακομα "ζηλευω"...πολλες φορες τα σεναρια μεσα στο κεφαλι μου δινουν και παιρνουν...πως κατι γινεται και γυριζει και μου ζηταει να ξανα προσπαθησουμε και με σφιγγει οπως τοτε και με ακινητοποιει με το φιλι του..με ανατριχιαζει με το χαδι του και με αφοπλιζει με αυτο το διαπεραστικο βλεμμα που καθε φορα που το εριχνε στα ματια μου ενιωθα να με ρουφαει και να μαθαινει καθε μου σκεψη και συναισθημα...εχω ξυπνησει τοσες φορες απο τετοια ονειρα και παντα η ιδια αντιδραση να ξανα πεφτω και να πιεζω με δυναμη τα ματια μου μηπως και κοιμηθω παλι και συνεχιστει η φαντασια..δυστυχως ομως τιποτα..και το αποτελεσμα?να σηκωνομαι αδεια,κενη και παγωμενη..εχοντας την αισθηση αυτη της αγκαλιας που λειπει..ανικανοποιητο..αυτο το καταραμενο "δεν προλαβα"..και οι ενοχες που φορτωνουμε τους εαυτους μας..οι τυψεις για τα λαθη που καναμε..απο την αλλη ομως...τιποτα..ασε καλυτερα..ξερεις οσο κανενας αλλος..

ξερεις αυτη η φωτογραφια ζωντανευει το παραμυθι μου..αυτο που εχω πλασει για να μη φοβαμαι τον θανατο..για να ελπιζω οτι μετα απο εδω θα σε βρω εκει..αλλωστε μου το χρωστας και στο χρωσταω..μακαρι να εισαι καπου εκει..αναμεσα σε ωραια χρωματα και λουλουδια..στη θαλασσα που τοσο λατρευες και σε ανθρωπους που σε προστατευουν..εμεις εδω δεν αρκουσαμε..μακαρι οταν ερθει η ωρα να ανεβω κι εγω αυτην την σκαλα..να σε δω στην κορφη της γελαστο με αυτο το γνωριμο,ταξιδιαρικο και φουρτουνιασμενο βλεμμα για να παψω να φοβαμαι και να αρχισω να τρεχω μεχρι να πεσω στην αγκαλια σου και να μεινω εκει για παντα...

σε λιγο θα χαραξει και νομιζω ειναι ωρα να ξαπλωσω..ειπαμε..το κρασι...να σε παρακαλεσω κατι?μπορεις να ερθεις?..εχω αναγκη την παρεα σου κι αποψε παρα πολυ..θελω να σε δω εστω κι ετσι για λιγο..να ηρεμησει η ψυχη μου η αδεια..παει καιρος που δεν εχεις περασει ουτε μια βολτα..παω να κοιμηθω γιατι θελω να ζησω λιγες στιγμες ευτυχιας ρε..θα μου τις στερησεις?...κι αυτες?..................

χιλιες φορες καλη σου νυχτα......

Στροβιλιζομαι στο ονειρο...

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΙ ΕΓΩ...

Στο παρθένο σου δάσος φοβάμαι να μπω

με τσιγάρο αναμμένο και τέτοιο καιρό

αγριεύει ο αέρας, χρυσόμαλλο δέρας

μπορεί να με φας πριν σου πω σ' αγαπώ

Απ' τη μέση του δρόμου σου τηλεφωνώ

μόνο θάλασσα βλέπω εδώ κι ουρανό

στις μικρές αχιβάδες φωτάκια χιλιάδες

μα...που είναι το φως μου το αληθινό;

Επιστρέφω σ' εσένα ξανά σαν τρελή

να σε δω που θα βγαίνεις την ανατολή

Βασιλιά της καρδιάς μου κι απ'το τατουάζ μου

εσύ με πονάς και με καις πιο πολύ...

Αναπολωντας με συντροφια..........

Ισως να φταιει η μερα....ισως τα αναπαντητα ερωτηματα...ισως η αναγκη μου και ο φοβος μου.....ισως και τιποτα απο ολα αυτα...μπορει μονο ο στιχος της δημουλα:"για λιγη ελπιδα,λιγη ανανεωση θυμαμαι..."που ηρθε στο μυαλο και παλι μαζι με τοσους αλλους διαβαζοντας και παλι το βιβλιο με τα ποιηματα της...ολα ξεκινησαν απο τις μνημες για μια ακομη φορα και τη λεξη "μελαγχολια" που σχηματισα για να δω τι λεει το internet για αυτη την τοσο πολυπλοκη λεξη..τελικα μεγαλη υποθεση και πολυ σοβαρη...ασε που διαπιστωσα πως με κυνηγουν αρκετα σημαδια!!περασε η ωρα..ησυχασαν ολα και ειπα να αναψω τα κερια μου και να χαζεψω στον υπολογιστη..τοσο ανακουφιστικα τα ατιμα τα κερια..με ταξιδευουν..με γαληνευουν και πλημμυριζουν τον χωρο μυρωδιες..ειχα καιρο να το κανω..ισως να μην το εχω κανει ποτε απο μονη μου...αλλα σημερα το σκεφτομουν απο το πρωι..να νυχτωσει,να αναψω κερακια,να βαλω μουσικη και να χαθω στις σκεψεις μου ψαχνοντας να σε βρω εκει..μαλλον καλο μου εκανε...ειναι πιο γλυκια και νοσταλγικη η μελαγχολια αποψε..δεν ποναει τοσο..δεν την αφηνω να με πονεσει αυτη τη νυχτα..διαβαζοντας αλλα blog με επιασε αυτο το λιγωμα που νιωθεις στο στηθος και το αχνο χαμογελο κατανοησης που εχεις οταν διαβαζεις ή ακους ιστοριες για ερωτες,λαθη,παθη και αλλα τετοια...που ξερεις πολυ καλα πως ειναι και που ή τα ζεις και εσυ ή εχεις τις αναμνησεις ή λαχταρας να σου συμβουν...εγω ειμαι σε αυτη την κατηγορια που πια εχω ξεθωριασμενες καποιες εικονες..και τις αναπολω περιμενοντας να ερθουν περισσοτερες..αν και δεν ειμαι χαρουμενη ολο αυτο μου δημιουργησε μια-εστω και ψευτικη-ελπιδα..μου αφησε μια χαραμαδα ανοιχτη για μια λευκη αχτιδα που θα μου δωσει ζωη...

να σου πω κατι?μαλλον να σου επαναλαβω κατι?απο χθες σε αισθανομαι παλι γυρω μου..στον αερα..σα να παιρνω σημαδια σου...σα να προσπαθεις με καθε τροπο να μου δειξεις πως τιποτα δεν τελειωσε...ουτοπια?μπορει!αλλα με βολευει..και αφου δεν κανω κακο σε κανεναν..την κραταω και πορευομαι με αυτη..

κοιμησου ησυχος πητερ παν..δε θα σε πειραξει κανενας πλεον..κι ας προσπαθουν ξανα...ειμαι εγω εδω να σε τυλιγω στην αγκαλια μου και να σε προστατευω,,και δεν ειμαι μονη..

τελικα......ευεργετικα τα κερια και η ευωδια τους....σε εφεραν διπλα μου...καθε τοσο εχω την αισθηση πως καποιος ειναι μαζι μου,κοντα μου...η μοναξια λιγοστεψε...ισως εισαι και εσυ γελαστος αποψε για αυτο νιωθω μια παραξενη "χαρα"......αληθεια μπορεις να μυρισεις τα χερια μου?..μοσχοβολανε γαρδενια..πειραζα τη φλογα..τι παραξενη αισθηση..ελευθεριας?

ακομα κι αν φυγεις για το γυρω του κοσμου...