Φοβάμαι..

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί,λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι,φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

Μανώλης Αναγνωστάκης

Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αυγή.

υγ:δεν ημουν ποτε το καταλληλοτερο προσωπο για πολιτικες κουβεντες και ιδιως αυτη η σελιδα δε σκεφτηκα ποτε οτι θα φιλοξενουσε κατι τετοιο αλλα ηταν η πιο γρηγορη αναρτηση  κ χωρις σκεψη.αυτο το ποιημα καρφωμενο στη ψυχη.στα χειλη..

ΜΟΝΟ ΣΙΩΠΗ..........................

Γυρισμος??...

Μια ωρα τωρα,τουλαχιστον, χαζευω παλιες αναρτησεις δικες μου κ αλλων..λειπω ενα χρονο κ ισως να ξαναλειψω γιατι μπορει να μην εχω,ακομα,κατι να πω( ή να εχω τοσα,αλλα να μη βρισκουν διεξοδο)..σημερα ομως εχω μια αναγκη τεραστια να δω αν αυτα τα αγνωστα προσωπα ειναι εδω..αν και ποσο εχουν αλλαξει τα πραγματα σε αυτον τον κοσμο..νομιζω πως χρειαζομαι μια γνωμη απο ανθρωπους που δεν μπορουν παρα να ειναι αντικειμενικοι και να πουν την καθαρη τους αποψη χωρις δευτερες σκεψεις.το ενστικτο μου,βαραει καμπανακια.δε θυμαμαι ποτε ηταν η τελευταια φορα που το επαθα πια.ουτε αν στη συγκριση του "πεφτω μεσα ή οχι"κερδιζει το ναι ή το οχι..μπορει λανθασμενα λοιπον να θεωρω τα καμπανακια ασχημα,απο τη μεγαλη μου αναγκη να μην διαψευστω ξανα..

δε ξερω..

ειναι κανεις εδω??