Μακαρι να γινοταν η σκεψη παρουσια,θα ησουν διπλα μου χωρις αμφιβολια...

Ειναι το μονο που θα ευχομουν με ολη μου τη δυναμη...να γινοταν η σκεψη παρουσια..να ηξερες μοναχα ποσο πολυ με αγγιζει και με εκφραζει αυτη η φραση...θελω να πιστευω οτι απο καπου βλεπεις..πως βρισκεσαι σε ο,τι κι αν κανω,ο.τι κι αν σκεφτω,ο.τι κι αν πω...ισως να υπαρχουν ελαχιστες στιγμες που ξεχνιεμαι αλλα και παλι βρισκεις τροπο εσυ-δε ξερω πως το κανεις-και χωνεσαι εστω και σε μια μικρη γωνια του μυαλου μου...για την καρδια μου,δε χρειαζεται να σου πω..εκει εχεις κατοχυρωμενη μια τεραστια θεση..ειναι ειδικα για εσενα..στην πιο κρυφη και μοναχικη γωνια της και ψηλα να μην την αγγιζει κανεις..την κερδισες με την αξια σου και αυτο δεν αλλαζει..απο εκει δεν κουνιεσαι με τιποτα..θα εισαι ασφαλης και ζωντανος μεχρι το τελος..λυπαμαι αλλα σε εχω φυλακισει κι εγω...
το ποταμι της ζωης ,που ελεγες και εσυ λοιπον κυλαει και το ξερεις(νομιζω..ή εστω το βλεπεις) αυτο ομως δε με εμποδιζει να σε κουβαλαω στις νυχτες (και οχι μονο) απο εδω και περα-που λεει και η δημουλα-εξαλλου εσυ διαλεξες να μου αλλαξεις τη ζωη,δεν το αποφασισα εγω,εγινε απο μονο του και χωρις να το καταλαβω..
ειναι φορες που αισθανομαι τοσο εντονα πως εισαι εδω..παιχνιδια του μυαλου ή κατι αορατο αλλα υπαρκτο?..μακαρι να μου δωσεις μια απαντηση αν και ξερω πως δε γινεται..κανεις δεν εχει τη δυνατοτητα να το απαντησει αυτο..ή καλυτερα εχει..αλλα αργα..σιγουρα παντως δικη μου τεραστια αναγκη για να μπορεσω να αντεξω την εγχειρηση της ζωης....ΕΠΙΔΙΩΚΩ να κανω πραγματα που θα σε νιωσω τοσο διπλα μου...οπως χθες η συναυλια της αγαπημενης μας χαρουλας...αναβληθηκε δυο φορες αλλα τελικα εγινε η τελευταια..και εννοειται πως ημουν εκει..μαλλον κι εσυ με καποιο τροπο..ε??ισως να τα κανονισες εσυ ετσι...εγινε και για καλο σκοπο...διπλη χαρα..σημερα ο λακης λαζοπουλος και ο αγαπημενος σου(ενταξει μου αρεσει και εμενα πολυ)δημητρης μητροπανος...καθε τραγουδι λες και μιλουσε για εσενα...θα μου πεις..τελευταια και με ποιο δε με σκεφτεσαι κι εσυ?εχεις δικιο..σε ολα υπαρχει εστω και μια λεξη ή μια νοτα που σε θυμιζει...αλλα δε φταιω εγω...ειναι που τα ματια σου ακομα και απο τις φωτογραφιες λενε οτι με λογια δεν ειχες πει,δεν προλαβες τουλαχιστον να πεις σε εμενα..ειναι επειδη παντα -και τη λεω με σιγουρια αυτη τη λεξη-παντα θα υπαρχει αυτο το απωθυμενο,το γαμωτο και το γιατι?..γιατι να ερθουν ετσι τα πραγματα..γιατι να μην προλαβω..ποσο περισσοτερο θα σημαδευες το μονοπατι μου αν...με ποση δυναμη και ποσα πιο πολλα δακρυα θα σε αγαπουσα?ποσο αφανταστα θα πονουσα και θα ματωνα τωρα?μεχρι που θα εφτανε αυτο το παραπονο αυτος ο λυγμος αραγε??η φαντασια μου δε φτανει μεχρι εκει..με πειραζει παρα πολυ αυτο το ερωτημα και με εκνευριζει κιολας που δε θα μαθω ποτε -επισης τη λεω δυστυχως με σιγουρια και αυτη την καταραμενη λεξη-
δε ξερω ψυχη μου.. ισως ολα επρεπε να ερθουν καθως ηρθαν
Όλα έπρεπε να γίνουν.
Μόνο η νύχτα δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να 'ναι,
να παίζουνε τ' αστέρια εκεί σαν μάτια και σαν να μου γελάνε.(καρυωτακης)
ΕΠΡΕΠΕ..τι παει να πει αυτο?δεν τα γουσταρω τα πρεπει και δεν τα γουσταρες ουτε εσυ..γιατι λοιπον να γινει και αυτο?δε μιλας ε?σιωπη...η μοναδικη πιστη μου φιλη..η σιωπη και η μοναξια..δεν εχω παραπονο..αυτες δε με ξεχνουν οπως δεν ξεχνουσαν και εσενα...
α!!ξερεις αυτη τη φορα θελω να σε ευχαριστησω κιολας..εχω την αναγκη να το κανω γιατι βοηθησες να μην βουλιαξω εντελως,σε εσενα μιλουσα,εσυ βοηθησες ή μεσολαβησες,πως να το πω?...δεν αφησες να συμβει κι αλλο δυσαρεστο σε αυτη τη φαση μου..εκει εγινε το καλυτερο δυνατο..εκει...ισως γιατι ηξερες πως θα αισθανομουν σε αντιθετη περιπτωση ή πως ησουν εσυ σε αναλογη..σε ευχαριστω χιλιες φορες για αυτο........οπως κι αν εχει...δεν το ξεχνω..οπως δε ξεχνω και αυτο που εμαθα χθες..μοιαζει τοσο με οτι εγινε με εσενα,μαλλον..παλι κατι σε εφερε στο νου μου,ειδες?ενιωσα πολυ ασχημα και με κυκλωσε παλι η θλιψη και η αδικια..να σου ζητησω μια χαρη?να του κρατας συντροφια..ισως ετσι κανεις σας δεν ειναι μονος...και να μου δειξεις τον τροπο να σταθω πλαι σε εκεινους που εχουν αναγκη...
μαλλον σε ζαλισα αποψε ρωμαιε μου..λογοδιαρροια με επιασε..ειναι τοσα πολλα ομως που δεν εχω αλλο τροπο να τα μοιραστω μαζι σου..και δε θελω αλλον περα απο εσενα.μαλιστα μια μικρη προσπαθεια να το δειξω και στους γυρω μου την εκανα προσφατα και παλι ενιωσα οτι ησουν εκει και μου κρατουσες το χερι,χαρουμενος με αυτο που εβλεπες..
σε αφηνω γλυκε μου να ησυχασεις,να γαληνεψεις..εγω?εγω καλοκαιρια και χειμωνες περιμενω να φανεις...

Υ.Γ:επειδη ειναι το πρωτο πραγμα που σκεφτομαι παντα οταν σε θυμαμαι(συνεχως) θελω να στο πω,αν και στο εχω χιλιοφωναξει.....
Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε έχουν τρόπο και μου λένε για τον πόνο που πονούν...
ματια παραπονεμενα,ματια που εισαστε για μενα θαλασσες υπομονης...

θα ειμαι και αποψε στο ραντεβου μας..ελπιζω αποψε να φανεις...σε χρειαζομαι..
χιλιες φορες καλη σου νυχτα...μικρε μου πριγκιπα..