MAL DU DEPART!

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής

των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,

και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,

χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφαξ

θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,

κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,

θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πιά για μακρινά ταξίδια να μιλώ,

οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πιά ξεχάσει,

κι η μάνα μου, χαρούμενη, θα λέει σ' όποιον ρωτά :

"Ηταν μιά λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει . . . "

Μα ο εαυτός μου μιά βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί

και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει,

κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,

θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίστη θα χτυπήσει.

Κι εγώ, που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ

σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,

θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ

και μιά κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες...

νικος καββαδιας...

απο τον λατρεμενο μου καββαδια..ενα απο τα δυο ποιηματα που εμαθα απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου..αυτο και το μονογραμμα του ελυτη με σημαδεψαν και μου εδειξαν εναν αλλιωτικο δρομο..τον δρομο της ποιησης που μου κραταει συντροφια και με κανει καλυτερη..κυριως τωρα που λειπεις..και χαθηκε η ελπιδα..