ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1948!Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε κήπος κάποτε.
Στο άλλο χέρι
κρατώ πέτρα.
Με χάρη και έπαρση.
Υπόνοια καμιά
ότι προειδοποιούμαι γι' αλλοιώσεις,
προγεύομαι άμυνες.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε άγνοια κάποτε.
Χαμογελώ.
Η καμπύλη του χαμόγελου,
το κοίλο αυτής της διαθέσεως,
μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο,
έτοιμο.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Και προδιάθεση νίκης.
Το βλέμμα βυθισμένο
στο προπατορικό αμάρτημα:
τον απαγορευμένο καρπό
της προσδοκίας γεύεται.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε πίστη κάποτε.
Η σκιά μου, παιχνίδι του ήλιου μόνο.
Φοράει στολή δισταγμού.
Δεν έχει ακόμα προφθάσει να είναι
σύντροφός μου ή καταδότης.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασ' επάρκεια κάποτε.
Συ δεν φαίνεσαι.
Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο,
για να 'χω σταθεί στην άκρη του
κρατώντας λουλούδι
και χαμογελώντας,
θα πει πώς όπου να 'ναι έρχεσαι.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
ζωή πέρασε κάποτε...
κικη δημουλα...
θελω να σε δω ρε..παει καιρος..
4 σχόλια:
"…Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ…
…τόση βροχή για μια απουσία
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τα’άλλα να’ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ."
Την Καλημέρα μου και καλώς επέστρεψες με τρόμαξες με την απουσία σου.Καλή Χρονιά!
Η γλώσσα της καρδιάς δεν έχει ανάγκη από λέξεις για να εκφραστεί.
Είναι γραμμένη στα μάτια…
εξαλλου μερικες φορες ειναι τοσο εντονη η αναμνηση,η μνημη,το παρελθον ακομα και το ονειρο που με κανει να χανω τη μιλια και το κουραγιο μου.........η αληθινη ζωη ειναι αβασταχτη καποιες στιγμες!ακομα ομως δε μπορω να μην επιστρεψω στο ταξιδι μου...δε μπορω και δε θελω να αφησω πισω τον συνοδοιπορο μου στο παραμυθι...για εκεινον γινονται ολα...για λιγη ελπιδα...
καλη χρονια και σε εσενα,να εισαι καλα και σε ευχαριστω που ακολουθεις αυτο το πλοιο!
από τα πιο αγαπημένα ποιήματα
αυτά που πάντα δείχνουν ότι από τη ζωή μας άνοιξη πέρασε...και φυσικά πριν από αυτή...χειμώνας....
την καλησπέρα μου alma libre
ακριβως...και εγω λατρευω τα ποιηματα της δημουλα καθως και του καββαδια..ειναι σαν να διαβασε καποιος μεσα μου..
πρεπει βεβαια να σου πω οτι παρακολουθω εδω και καιρο και το δικο σου blog και καθε φορα με ταξιδευεις και με αφοπλιζεις με τις τοσες αληθειες..ειδικα με το τελευταιο:"θα σας ήμουν ευγνώμων
αν αλλάζατε πού και πού νερό
στα θολά όνειρά σας..."
ειλικρινα δεν εχω λογια για αυτο το ποιημα...μενω απλα σιωπηλη καθε φορα και υποκλινομαι...εισαι πραγματι ευλογημενος ανθρωπος...
να εχεις ενα γαληνιο μωβ-το αγαπημενο μου χρωμα-βραδυ!!
Δημοσίευση σχολίου