επεστρεψα με τη νουμερο 1 ταινια για εμενα...την πρωτοειδα αν θυμαμαι καλα το 2006(αν και βγηκε το 2004) μετα απο παροτρυνση του αγαπημενου μου καθηγητη ...απο το πρωτο λεπτο κατι μεσα μου ξυπνησε...με αγγιξε οσο δεν παει...τα παντα..η υποθεση,η σκηνοθεσια(αν και παιδευτηκα πολυ την πρωτη φορα να καταλαβω),οι ηθοποιοι-ειδικα τους πρωταγωνιστες τους θεωρω κορυφη,απο τους αγαπημενους μου ξενους ηθοποιους και οι 2..- και κυριως η μουσικη...παιζει μεγαλο ρολο για εμενα,μπορω να λατρεψω ή να μισησω ταινια απο τη μουσικη της!!τα λογια ειναι περιττα ή για την ακριβεια δεν τα βρισκω για να περιγραψω πως με εκανε να νιωσω...απο τοτε οποτε δεν ειμαι καλα(και οχι μονο)ειναι το γιατρικο μου!!μπορω να τη δω ακομα και χωρις ηχο...μου αρκουν οι εικονες,η αυρα και πανω απο ολα ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ...πεθαινω εκεινη τη στιγμη...
ΥΠΟΘΕΣΗ:Προς µεγάλη του έκπληξη ο Τζόελ ανακαλύπτει πως η φίλη του Kλέµενταϊν φρόντισε να σβήσει τις αναµνήσεις της ανεµοδαρµένης σχέσης τους από την µνήµη της. Σε κατάσταση απόλυτης απελπισίας αποφασίζει να σβήσει και από τη δική του µνήµη την Κλέµενταϊν. Καθώς οι αναµνήσεις του Τζόελ σιγά σιγά εξαφανίζονται, αυτός αρχίζει να ανακαλύπτει και πάλι την αγάπη του για την Κλεµεντάιν. Από τα βάθη των... υπολειµµάτων του µυαλού του, θα προσπαθήσει να διακόψει τη διαδικασία, αφού είναι πια σαφές πως ο Τζόελ δεν µπορεί να βγάλει την Κλέµενταϊν από το µυαλό του. Ο Τσάρλι Κάουφµαν ("Στο Μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς" και "Adaptation") ξαναχτυπά µε µία ακόµα πιο εκκεντρική, ξεκαρδιστική αλλά και βαθύτατα τρυφερή ιστορία αγάπης, ενώ ο Τζιµ Κάρεϊ και η Κέιτ Γουίνσλετ επιδίδονται σε ασκήσεις... διαγραφής µνήµης.
ΠΑΙΖΟΥΝ:jim carrey,kate winslet,kirsten dunst,mark ruffalo,elijah wood...
η κορυφαια σκηνη που εβλεπα ξανα και ξανα..(τι ταυτιση κι αυτη!!)κυριως λογω της αντιδρασης του jim carrey...
How happy is the blameless vestal's lot!
The world forgetting, by the world forgot.
Eternal sunshine of the spotless mind!
Each pray'r accepted,and each wish resign'd...
eternal sunshine of the spotless mind ή αλλιως η αιωνια λιακαδα ενος καθαρου μυαλου...
.................................................
3 σχόλια:
Μεγάλη ταινία, από τις λίγες.... Αγαπημένο κάστ, αγαπημένο θέμα, αγαπημένα γενικά.
Φιλιά πολλά πολλά....
Και αν μπορώ να προτείνω μια ταινιούλα να δεις, έτσι γιατί την είδα και πάλι σήμερα (αν δεν την έχεις δει, και θυμήθηκα πόσο όμορφο είναι να ζεις ένα μεγάλο έρωτα) θέλω να δεις το Περηφάνια και Προκατάληψη, όχι απλά μου έφτιαξε το κέφι, με ταξίδεψε αλλού...
φιλάκια πολλά
εννοειται πως θελω ιδεες για νεες ταινιες!!εχω πεισθει πως κατι συμβαινει με αυτην που προτεινεις..δεν εχω δει ουτε την 6ωρη ουτε την αλλη...ειναι η αγαπημενη της κολλητης μου ομως..γενικα μιλαει συνεχεια και για το βιβλιο οπως και για το λογικη και ευαισθησια..και επειδη μας λεει συνεχεια να το δουμε της παω κοντρα για να την πειραζω και δεν το βλεπω!!προσφατα εμαθα πως αρεσε πολυ και στην αδερφη μου,τωρα μου το ειπες εσυ...νομιζω οτι θα νικησει εκεινη και θα υποκυψω...εστω και στο 2ωρο..οταν το δω θα σου πω εντυπωσεις!!
πολλα φιλια..
το χω ξαναπεί οτι είναι επίσης η πιο αγαπημένη μου ταινία με διαφορά χιλιομέτρων απο τις άλλες. Την πρώτη φορά που την είχα δει με είχε συνεπάρει απίστευτα. Είχα κατεβάσει και το soudtrack που είναι καταπληκτικό. Ακόμα και η πιο ασήμαντη νότα μεγεθύνει το συναίσθημα.
Εμένα η αγαπημένη μου σκηνή είναι όταν Kirsten Dunst απαγέλλει το "Blessed are the forgetful, for they get the better even of their blunders." και δείχνει τη σκηνή με το πανηγύρι και τον ελέφαντα. Επίσης εκεί ο Joel φεύγει απο την παραλία καθισμένος στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και περνούν απο μπροστά του οι τελευταίες αναμνήσεις, για τελευταία φορα... αα και εκεί που η Clementine λέει "This is it, Joel. It's going to be gone soon."...
Μπορώ να συνεχίσω και σιγά σιγά να γράψω όλους τους διαλόγους και να περιγράψω όλες τις σκηνές, αλλά θα σταματήσω εδώ.
Φιλιά πολλά!!
Δημοσίευση σχολίου