Η πατριδα σου,οι μνημες σου,το ονειρο μου...

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!

Ητανε κείνη η νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης,

το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά.

Σ' έστειλε ο πρώτος στα νερά να πας για να γραδάρεις,

μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά.

Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανοι οι Χιλιάνοι

- 'Αγιε Νικόλα φύλαγε κι Αγιά Θαλασσινή -

Τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει, παιδί του Modigliani,

που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί.

Νερό καλάρει το fore peak, νερό και τα πανόλια

μα εσένα μια παράξενη ζαλάδα σε κινεί.

Με στάμπα που δε φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα

ή το κορίτσι που χορεύει απάνω στο σκοινί;

Απάνου στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται

και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού.

Εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται

σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού.

Ο ναύτης ρίχνει τα χαρτιά κι ο θερμαστής το ζάρι

κι αυτός που φταίει και δε νογάει, παραπατάει λοξά.

Θυμήσου κείνο το στενό κινέζικο παζάρι

και το κορίτσι που 'κλαιγε πνιχτά μες στο ρικσά.

Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη

Πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες "σ' αγαπώ".

Αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι,

μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Depot...

νικος καββαδιας...