Ματια μου μεγαλα,ματια μελαγχολικα-που λεει και η αγαπημενη μας-κι αλλοι στιχοι εχουν στοιχειωσει το μυαλο.."ολα επρεπε να'ρθουνε καθως ηρθαν...ετσι οπως εχωριζαμε τα βραδια, για παντα να χαθουνε τοσοι φιλοι...ολα επρεπε να γινουν. μονο η νυχτα δεν επρεπε γλυκια ετσι τωρα να 'ναι, να παιζουνε τ' αστερια εκει σαν ματια και σαν να μου γελανε... "(καρυωτακης)...ξερεις ο μονος λογος που γνωρισα και αγαπησα καποιες φορες αυτον τον ποιητη ηταν δυο καταγαλανες θαλασσες που καποτε με κοιτουσαν μεσα στα ματια...αυτην την εικονα εχω παντα οταν τον διαβαζω...δε ξερω τι να σου πω για να μην καταντησω γραφικη...περασα μονο να σου αφησω μια συγγνωμη για το χθεσινο μου ξεσπασμα..για τουτη την τρικυμια που ταραξε το ταξιδι μας..εδω ομως ειναι το καταφυγιο μου και θελω να σου μιλαω για πολλα..θα ηθελα να το κανω αλλιως..καποιος ομως σε παραμυθιασε κ βιαστηκες πολυ να φυγεις..κακο timing που λενε..βεβαια υποθετω θα με καταλαβαινες...αυτο που ποτε δε θα μαθω αν και θα ηθελα παρα πολυ ειναι ποια θα ηταν τα λογια σου...η "συμβουλη"σου..πως θα ηταν η αγκαλια σου και η χροια της φωνης σου οσο θα σου ελεγα ολα οσα εγιναν...το αγγιγμα σου,το βλεμμα σου..πιστευω βαθεια πως θα καταφερνες να με ηρεμησεις..λιγοι εχουν τετοια επιδραση πανω μου...και τι ειρωνεια ε?δεν ειχα ουτε εναν πλαι μου...οταν καταφερνω να σκεφτω τι ειπωθηκε,αμεσως ερχομαι κοντα σου και λεω..πως θα αντιδρουσες εσυ αραγε?ειπα και στη Ν. χθες..εχω πολλους λογους να μην ειμαι καλα αυτην την μεταβατικη περιοδο..δεν εχω τη ζωη που ονειρευομαι και επειδη ειμαι σιγουρη πως θα μου ελεγες:"τοτε αλλαξε την και κανε οτι σε γεμιζει..οτι λεει η καρδια σου.."πρεπει να βρω τροπους να το κανω..αλλα ολο αυτο ειναι απο μονο του ψυχοφθορο..και το τελευταιο γεγονος με τσακισε...με εφερε πισω..και δε θελω και πολυ να μου φορτωσω λαθη και να μου καταλογισω ευθυνες...
ααα!ναι εχεις δικιο..υπαρχει και το αλλο που λεει:"αν ειναι να'ρθει θε να΄ρθει ..κλειστα ολα να΄ναι...αν ειναι να΄ρθει θε να'ρθει αλλιως θα προσπερασει..δεν οφελει να καρτερας ορθιος στην πορτα του σπιτιου..."(ουρανης)
δεν εχω αποφασισει αν συμφωνω με τα παντα σε αυτο το λατρεμενο ποιημα...ακομα..
υπνος να'ρθει στα ματια σου και στη καρδια σου ειρηνη..
φωτεινο μου γελιο..
2 σχόλια:
Καλημέρα γλυκειά και ευαίσθητη alma libre!Αφιερωμένο εξαιρετικα!!!
Κατερίνα Γώγου
Η ΜΟΝΑΞΙΑ
Η μοναξιά...
δεν έχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοιδίσο βλέμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα – Κοκκινιά
Τούμπα - Σταυρούπολη – Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ’ αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γης - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Για τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει.
χμμμ καταλαβαίνω καλά νομίζω το πέπλο που σκεπάζει αυτό το ποστ... όλα βρίσκουν το δρόμο τους τελικά, βέβαια στην πορεία κάπου τον ξαναχάνουν... αλλά δεν έχει σημασία.
Καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου