Αναπολωντας με συντροφια..........

Ισως να φταιει η μερα....ισως τα αναπαντητα ερωτηματα...ισως η αναγκη μου και ο φοβος μου.....ισως και τιποτα απο ολα αυτα...μπορει μονο ο στιχος της δημουλα:"για λιγη ελπιδα,λιγη ανανεωση θυμαμαι..."που ηρθε στο μυαλο και παλι μαζι με τοσους αλλους διαβαζοντας και παλι το βιβλιο με τα ποιηματα της...ολα ξεκινησαν απο τις μνημες για μια ακομη φορα και τη λεξη "μελαγχολια" που σχηματισα για να δω τι λεει το internet για αυτη την τοσο πολυπλοκη λεξη..τελικα μεγαλη υποθεση και πολυ σοβαρη...ασε που διαπιστωσα πως με κυνηγουν αρκετα σημαδια!!περασε η ωρα..ησυχασαν ολα και ειπα να αναψω τα κερια μου και να χαζεψω στον υπολογιστη..τοσο ανακουφιστικα τα ατιμα τα κερια..με ταξιδευουν..με γαληνευουν και πλημμυριζουν τον χωρο μυρωδιες..ειχα καιρο να το κανω..ισως να μην το εχω κανει ποτε απο μονη μου...αλλα σημερα το σκεφτομουν απο το πρωι..να νυχτωσει,να αναψω κερακια,να βαλω μουσικη και να χαθω στις σκεψεις μου ψαχνοντας να σε βρω εκει..μαλλον καλο μου εκανε...ειναι πιο γλυκια και νοσταλγικη η μελαγχολια αποψε..δεν ποναει τοσο..δεν την αφηνω να με πονεσει αυτη τη νυχτα..διαβαζοντας αλλα blog με επιασε αυτο το λιγωμα που νιωθεις στο στηθος και το αχνο χαμογελο κατανοησης που εχεις οταν διαβαζεις ή ακους ιστοριες για ερωτες,λαθη,παθη και αλλα τετοια...που ξερεις πολυ καλα πως ειναι και που ή τα ζεις και εσυ ή εχεις τις αναμνησεις ή λαχταρας να σου συμβουν...εγω ειμαι σε αυτη την κατηγορια που πια εχω ξεθωριασμενες καποιες εικονες..και τις αναπολω περιμενοντας να ερθουν περισσοτερες..αν και δεν ειμαι χαρουμενη ολο αυτο μου δημιουργησε μια-εστω και ψευτικη-ελπιδα..μου αφησε μια χαραμαδα ανοιχτη για μια λευκη αχτιδα που θα μου δωσει ζωη...

να σου πω κατι?μαλλον να σου επαναλαβω κατι?απο χθες σε αισθανομαι παλι γυρω μου..στον αερα..σα να παιρνω σημαδια σου...σα να προσπαθεις με καθε τροπο να μου δειξεις πως τιποτα δεν τελειωσε...ουτοπια?μπορει!αλλα με βολευει..και αφου δεν κανω κακο σε κανεναν..την κραταω και πορευομαι με αυτη..

κοιμησου ησυχος πητερ παν..δε θα σε πειραξει κανενας πλεον..κι ας προσπαθουν ξανα...ειμαι εγω εδω να σε τυλιγω στην αγκαλια μου και να σε προστατευω,,και δεν ειμαι μονη..

τελικα......ευεργετικα τα κερια και η ευωδια τους....σε εφεραν διπλα μου...καθε τοσο εχω την αισθηση πως καποιος ειναι μαζι μου,κοντα μου...η μοναξια λιγοστεψε...ισως εισαι και εσυ γελαστος αποψε για αυτο νιωθω μια παραξενη "χαρα"......αληθεια μπορεις να μυρισεις τα χερια μου?..μοσχοβολανε γαρδενια..πειραζα τη φλογα..τι παραξενη αισθηση..ελευθεριας?

ακομα κι αν φυγεις για το γυρω του κοσμου...