Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Ψαχνοντας....

Γεια σου γλυκε μου πητερ παν!γεια σας συνταξιδιωτες μου!
οπως ανεφερα και σε προηγουμενη ανασα αυτης της πορειας οι μερες μου εδω και λιγο καιρο ειναι γεματες με πραγματα που μου δινουν ζωη..ακομα και οταν γκρινιαζω...
προεκυψε λοιπον θεματακι το οποιο πρεπει να λυσω...την ακρη θα τη βρω καποια στιγμη απλα σκεφτηκα πως εδω -που καποιοι με ξερουν διαφορετικα αλλα βαθεια- ισως βρω απαντηση πιο γρηγορα..ηθελα να μοιραστω ενα μερος οσων με γεμιζουν τις τελευταιες βδομαδες και της διαδικασιας αυτης!εξαλλου πολλα μυαλα και εμπειριες ή γνωσεις σιγουρα ειναι καλυτερα απο ενα..και αν με ρωτατε γιατι δεν απευθυνομαι στους γυρω μου θα σας πω οτι δεν το πολυσκεφτηκα...ηθελα να το πω εδω και το εκανα!
ασχολουμαι με κειμενα που εχουν να κανουν με τον ερωτα,τα ναρκωτικα και τον θανατο..θεατρικα κυριως,λογοτεχνικα και αλλα..αυτο που ψαχνω και δε ξερω που μπορω να το βρω ειναι ενα αποσπασμα για να μπει σε ενα προγραμμα που θα τυπωθει(χωρις ολο αυτο να εχει κερδοσκοπικο χαρακτηρα..ειναι σε ερασιτεχνικα πλαισια)...θελω να εχει σχεση με αυτα που εχω στα χερια μου αλλα να ειναι καποιο μικρο ποιημα ή στιχοι ή αποφθευγμα ή αποσπασμα ή........ετσι λοιπον αν εχετε εσεις ή αλλοι internetοφιλοι σας κατι που να ταιριαζει και θελετε μπορειτε να μου το στειλετε εδω ή στο mail μου..
σας ευχαριστω πολυ και ελπιζω με καποιο τροπο να μπορεσω να σας βοηθησω και εγω στο μελλον...

ΥΓ:στ'αληθεια ολο αυτο με τους υπολογιστες ειναι σχετικα καινουργιο στα ματια μου αλλα πρεπει να πω οτι μου αρεσει ιδιαιτερα που εχω ενα χωρο μονο για εμενα..να μοιραζομαι,να εκφραζομαι,να..,να...,να...,ειναι το καταφυγιο μου..που δε μπορει να παραβιαστει απο κανεναν δικο μου ή "δικο μου"....

θα περιμενω με αγωνια να μαθω τι κειμενα σας αγγιζουν σε τετοια θεματα...


να ειστε καλα και να εχετε ενα ηρεμο βραδυ!

υγ2:..δε σε ξεχνω..μου λειπεις και σε σκεφτομαι..παντα και τωρα ακομα περισσοτερο...μακαρι να εφτανα να σ'αγκαλιασω..ισως ομως να το νιωθεις!καληνυχτα....θαλασσα μου..

2 σχόλια:

ΑΝΝΑ είπε...

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά·

κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιά μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί·

κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ --
καθάρια πώς ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!

Καρυωτάκης που λατρεύω....

Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες
γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.

Unknown είπε...

τι να πεις για τον κωνσταντινο οσες φορες κιαν τον αρνηθηκα αλλες τοσες μεσα απο την μαγεια στο πλεξιμο των λεξεων και των εννειων του με αναστηνε κοντα του,αλλοτε για εναν ερωτα αλλοτε για ενα χαμο παντα οτι ηταν εκει μεσα απο τα ερεβη να μου δινει νοημα για να ζω.